HERDENKING OMGEKOMEN VLUCHTELINGEN 30 oktober 2022

Op zondag 30 oktober organiseerde de HGK een herdenking van de vluchtelingen die het afgelopen jaar zijn omgekomen. De sprekers, de heren Ahmad Halmi en Hamza Masoud, zijn vluchtelingen uit Syrië die die veilig in Nederland  zijn aangekomen, maar die ongelooflijke ontberingen hebben meegemaakt. Een van hen heeft in de gevangenis gezeten onder het regime van Assad.

De voorzitter van de HGK sprak de volgende woorden uit:

Beste mensen, welkom bij deze herdenking

We staan aan de oever van een kleine zee, de Hofvijver. Symbool van de grote zeeën waarin mensen verdrinken. Maar evenzeer van de oceanen van woestijnen waar mensen verdwalen en verdwijnen. Ze zochten allen een uitweg uit uitzichtloze situaties van oorlog, geweld, honger, droogte en ziekte.
In 2021 zijn meer dan 2000 mensen om het leven gekomen op hun vlucht op zoek naar een veiligheid, vrede, geluk; op zoek naar een toekomst van veiligheid en geluk. Dat betekent dat 5 mensen per dag sterven ergens onderweg. Sinds het jaar 2000, zijn er zeker 30.000 mensen overleden. Gisteren had ik vrij toevallig een ontmoeting met Ahmed, die vandaag tot ons spreekt, met twee van zijn vrienden. Samen met een vriend mij spraken we over een aantal problemen in de wereld . Van Palestina, Syrië, Afghanistan kwam het op de crisis in de democratie in ons eigen land:  wat is nu werkelijk het fundament van ons land, van ons politieke bestel, van onze democratische rechtsstaat, van onze tolerante maar zo verharde en verbitterde samenleving? een vraag waar niet een eenvoudig antwoord op te geven is.

Vandaag gedenken we gestorven vluchtelingen. Met ieder mens is een naam verloren gegaan, een persoon met eigenschappen, een persoon die liefheeft, een persoon met familie en vrienden. Er is een persoon verloren gegaan die in zich misschien wel het potentieel in zich droeg van een nieuwe wereld, een nieuwe mensheid, een persoon die een onmisbare bijdrage aan de samenleving had kunnen brengen.
In het christendom is Christus aan het kruis symbool geworden van de nieuwe mens. Hij is immers opgestaan uit het lijden tot een nieuw leven. Hij is de nieuwe men geworden.
Stel dat wij die vandaag de gestorven vluchtelingen gedenken, allemaal aan hen een stem geven, hun naam, hun gezicht, dan komen zij door Gods Geest zeer tot leven, dan tonen zij ons de nieuwe mens. En roepen zij ons tot een nieuw leven. Dan is het onze eigen verrijzenis die we hier beleven . De doden van de Middellandse Zee en van de Sahara brengen ons tot leven. Moge dat ons bewust maken van onze verantwoordelijkheid om niet te zwijgen en om in de aanblik van de gestorven vluchtelingen te blijven pleiten voor gastvrijheid, meer flexibiliteit bij het zoeken naar menswaardige opvang en goede woningen.
Moge dit herdenken ons bemoedigen en ons allen dichter bij elkaar brengen .

Ad van der  Helm, voorzitter