Vredesgebed voor Israël / Palestina bij het Vredespaleis – Den Haag – 11 oktober 2023
WELKOM BIJ DIT GEBED
We zijn hier samen om te bidden en te mediteren. Stilte met elkaar, voor elkaar. In de stilte komt er ruimte voor een stem die vaak verdrongen wordt. Het is de stem van de vrede. Zoals Erasmus in de 16e eeuw aan de vrede een stem gaf die klaagde over het geweld en de haat die mensen tegen elkaar opzet en die de ontwikkeling van deze samenleving belemmert, zo willen wij vandaag stem geven aan de klacht van de vrede, Querela Pacis anno 2023.
De stem van de vrede wordt gesmoord in geweld en onderdrukking. Ons hart bloedt bij de aanblik van zoveel bruut en barbaars geweld tegen onschuldige burgers, kinderen, ouderen, jongeren, mannen en vrouwen. Deze uitbarsting van geweld is niet nieuw. Al tientallen jaren lijden mensen in Palestina en Israël onder geweld en onderdrukking. Een nieuw dieptepunt in een zwarte geschiedenis die mensen van alle kanten in de ellende stort.
Mensen in dit gebied nemen hun toevlucht tot geweld om bepaalde doelen te bereiken, zich te verdedigen, wraak te nemen. Mensen geven uiting aan boosheid en frustratie. Niets rechtvaardigt geweld en onderdrukking. Machtigen manipuleren de machtelozen om hun eigen machtspositie te behouden. Het gevolg is dat iedereen staat te roepen en de vrede het zwijgen wordt opgelegd.
Dat mogen we niet laten gebeuren. De vrede moeten we stem geven, de hoop op vrede moeten wij niet opgeven. We mogen ons niet tegen elkaar laten uitspelen en zo stem geven aan haat en boosheid en woede.
Slachtoffers van dit jaren voortslepende geweld hebben een menselijk gezicht, ze hebben een naam, ze hebben een vader, moeder, broers en zussen, misschien kinderen of kleinkinderen. Het lijden van één individu raakt een hele familie, een hele groep, een heel volk. Van welke religie dan ook, van elke nationaliteit ook, of ook mensen zonder nationaliteit.
Wij staan hier naast elkaar als religieuze leiders samen met andere mensen van goede wil, om uiting te geven aan ons verlangen om de hoop op vrede niet op te geven. Ik ontsteek een fakkel en ik nodig u uit om twee minuten stil te zijn. Laat in die stilte het verlangen naar vrede spreken, laat uw hart, naast de boosheid, frustratie, verdriet en wanhoop die we ervaren, ook vervullen van het verlangen naar gezamenlijke vrede. En kijk elkaar in de ogen en hoor dan de stem van de vrede die zegt: zie daar je zuster, zie daar je broeder, zie daar je medemens, je naaste, je evenbeeld. Want zoals de naast is, zo ben je zelf.
Dan deel je het lijden van de ander, dan wordt het lijden van de ander wie hij of zij ook is, het gedeelde lijden, het samen gedragen lijden. Dan laten we elkaar nooit meer los en gaan we gezamenlijk de weg van vrede.
Den Haag, 11 oktober 2023
Ad van deer Helm
Licht wijst de weg in de duisternis. We zoeken wegen in een onbekend land. Want een onbekend land ligt voor ons. We vrezen het ergste. Welke gevolgen zal het geweld waar we morgen getuige van zijn, hebben op de mensen en op ons? Het is een onbekend land dat door tientallen jaren van geweld en onderdrukking verstoord is. Waardoor mensen fundamenteel beschadigd, getraumatiseerd zijn. Het is een land waar de mens vaak zichzelf niet meer is. De mens raakt het zicht op zichzelf kwijt doordat hij/zij de ander niet meer ziet. Het licht dient er toe dat we het gelaat van de ander zien. Opdat we het gelaat van de ander herkennen en in de ander ook onszelf herkennen.
Vuur verwarmt het hart. Het verwarmt het verkilde hart. Harten sluiten zich af voor de warmte van de naaste, de medemens. De beste manier om elkaar te verwarmen is de menselijke nabijheid en tederheid. Hoe groter de aftand tussen mensen, hoe meer verkild men raakt. En waar moet je warmte vinden als elektriciteit wordt afgesloten. Mensen kunnen elkaar verwarmen, maar dan is er vertrouwen nodig.
De vlam is ontstoken is symbool van wat zij zelf kunnen zijn: een licht voor anderen om de weg te wijzen en een bron van warmte om de verkilling te verdrijven.
Deze vredesduiven kunnen niet vliegen, maar kunnen wel aan elkaar doorgegeven worden. Geef aan deze duiven de uw wensen mee van licht en warmte. Een van de duiven geeft u door aan iemand ander die hier staat. De andere duiven bewaart u in uw hart. Ik nodig u uit om een boodschap te schrijven aan gijzelaars en gevangen, ook al kent u hun niet.
