Boeiende lezing over biografie van kardinaal Willebrands door Karim Schelkens

Voor de Vlaamse historicus Karim Schelkens was het een unieke ervaring om vertegenwoordigers van zoveel kerken bij elkaar te hebben. Ruim twintig mensen, voorgangers en andere gelovigen waren in de tuin van de Sint Jacobus verzameld voor de jaarlijkse Zomerborrel van de HGK. In Vlaanderen is zo’n breed en rijk spectrum niet voorhanden.

Dr Karim Schelkens van de Katholieke universiteit Brabant sprak over de ontwikkeling in het theologisch denken van deze oecumene kardinaal die in zijn meest invloedrijke periode na het concilie de tegenpool was van de kardinaal van de geloofsleer, Joseph Ratzinger, de latere paus Benedictus. Wie denkt dat de Romeinse Curie een gesloten bolwerk is, heeft het mis. Overigens is die ontwikkeling al ver vóór het begin van het Tweede Vaticaanse Concilie begonnen. Het betrof een ander denken over identiteit: meer poreus en dialogaal dan institutioneel en dogmatisch. Willebrands kon zich geen ontwikkeling van de katholieke kerk voorstellen zonder deze met de andere kerken door te maken. In de crisisweek van het concilie in 1964, de settimana nera, roep hij de hulp in van de aanwezige deskundigen uit de andere kerken om het gesprek tussen de concilievaders in de juiste beweging te krijgen. Het sloot wat mij betreft goed aan bij de biografie van dr Willem Visser ’t  Hooft van Jurjen Zeilstra die twee jaar geleden gepresenteerd werd bij de zomerborrel. Deze eerste voorzitter van de wereldraad van Kerken sprak bij het begin van dit concilie uit: nostra res agitur: wat daar in Rome besproken wordt betreft ook ons! Na een aantal vragen en antwoorden was het een genoeglijk samenzijn.

Het boek is een aanrader:

Johannes Willebrands. Een leven in gesprek, Karim Schelkens, Amsterdam, Boom, 2020, ISBN 9789024431687

Ad van der Helm, voorzitter